SZLACHECKI RÓD ZUBRÓW HERBU SAS

KATALOG STRON RODU ZUBRÓW (KLIKNIJ WYBRANĄ NAZWĘ)

Wstęp Pochodzenie Protoplasta Linia wołyńska Virtuti Militari Joanny Mateusz Żubr Linia Galicyjska Szlachecki Kąt Gałąź Żółtaniecka Zuberowie z Olch

LINIA GALICYJSKA ZUBRÓW

PIĘĆ PIERWSZYCH POKOLEŃ

.

Stefan Zubr & Zofia Żurakowska

Stefan Zubr & Maria Chodyjowska

Bazyli Zubr & Zofia Grabowiecka

Stefan Zubr & Zofia Korczyńska

Andrzej Zubr & Maria Ilnicka

Eliasz Zubr & Helena Grabowiecka

Andrzej Zubr & Helena Rawska

Bazyli Zubr

Mikołaj Zubr

Aleksander Zubr

Józef Zubr

ZUBROWIE W GALICJI

Stefan, najmłodszy syn Jana Zubra i Marianny Stryblównej, urodzony w 1606 roku po tragicznej śmierci ojca, przesiedlił się z ziemi wołyńskiej do Galicji. Po 1631 roku ożenił się z Zofią Żurakowską, szlachcianką pochodzącą ze wsi Żuraki koło Nadwórnej. Ich małżeństwo zapoczątkowało drugą linię rodu, nazwaną Linią Galicyjską Zubrów.

Informacje zawarte w laudach sejmikowych potwierdzają, że Stefan Zubr wraz z małżonką oraz ich potomkowie byli osiedleni na terenach ziemi halickiej i brali czynny udział w życiu społecznym I Rzeczpospolitej Polskiej. W protokołach sejmików szlacheckich znalazłem ośmiu Zubrów galicyjskich, którzy w latach 1672-1767 wielokrotnie uczestniczyli w naradach sejmowych: dwóch Stefanów, Bazylego, Andrzeja, Eliasza (wyszczególnionych w powyższym drzewie genealogicznym) oraz Jędrzeja, Jana i Stanisława.

Z laudum sejmiku halickiego z dnia 20 kwietnia 1672 (Akta grodzkie i ziemskie tom 24, str. 343), dowiadujemy się, że panowie Jan Tyszkowski i Stefan Zubr wystąpili z wnioskiem przeciwko p. Mazarakiemu, proponującemu wprowadzenie ustawy negującej równość ziem i powiatów.

Wszyscy Zubrowie galicyjscy trudnili sie rolnictwem. Kilkakrotnie w latach pięćdziesiątych XVIII stulecia Zubrowie: Andrzej, Bazyli, Eliasz, Jan, Jędrzej, Stanisław i Stefan otrzymywali zapomogi pieniężne za zniszczenia wyrządzane powodziami, gradobiciami oraz pożarami.

Z protokołu sejmiku szlacheckiego z dnia 26 sierpnia 1766 roku w Trembowli (Akta grodzkie i ziemskie tom 25, str. 633) dowiadujemy się, że Andrzej Zubr, dziedzic części Grabowca, oraz dziesięciu innych dziedziców sprzeciwili się wyborowi J. W. Dzieduszyckiego, jako kandydata na sejm walny w Warszawie. Z powyższego fragmentu laudum wynika, że Andrzej Zubr, syn Bazylego i Zofii Grabowieckiej, był dziedzicem majątku w Grabowcu, wsi należącej do szlacheckiego rodu Grabowieckich.

Z dokumentów kościelnych parafii halickiej wynika także, że w latach 1770-1778 Józef Zubr, syn Eliasza i Heleny Grabowieckiej, oraz jego małżonka Aleksandra mieszkali w Haliczu. Natomiast z dokumentów parafii Kołomyjskiej dowiadujemy się, że Mikołaj Zubr i jego siostra Magdalena, potomkowie Andrzeja Zubra i Marii Ilnickiej, mieszkali przed 1800 rokiem na swoim majątku w Sopowie koło Kołomyi.

ZUBROWIE W LACKIEM

Metryka gruntowa józefińska poświadcza, że w 1778 roku czterech Zubrów galicyjskich piątego pokolenia, blisko spokrewnionych z rodziną Grabowieckich: Andrzej, Bazyli, Józef i Stanisław byli właścicielami czterech sąsiadujących ze sobą gospodarstw rolnych w Lackiem. Jest bardzo prawdopodobne, że Zubrowie osiedlili się na majątku, który był niegdyś własnością Grabowieckich. Majątek ten został znacznie zniszczony w czasie bitwy pod Lachowcami w kwietniu 1709 roku, w której Jan Kazimierz Sapiecha pokonał hetmana litewskiego Grzegorza Ogińskiego, popierającego cara Piotra. W tej bitwie ucierpiało wiele wsi, w tym Lackie odległe około 20 km. od Lachowiec. O rozmiarze zniszczeń wojennych informowali sejmik gospodarczy w Haliczu w dniu 16 września 1710 roku panowie Stanisław Czołhański i Andrzej Tyszkowski, poproszeni przez sejmik o oszacowanie szkód w wielu miejscowościach, w tym we wsi Lackie. Z ich relacji wynikało, że „ w Lackiem są same puste pola.” O zniszczonych przed laty dwóch dworach w Lackiem, będących własnością Grabowieckich, informował także na sejmiku w Haliczu w dniu 23 czerwca 1711 roku IMC pan Szumlański, miecznik żydaczowski.

W połowie 1782 roku pięciu Zubrów w Lackiem: Andrzej, syn Stefana i Zofii Korczyńskiej, Bazyli, Mikołaj i Aleksander, synowie Andrzeja i Marii Ilnickiej oraz Józef, syn Eliasza i Heleny Grabowieckiej, skompletowali odpowiednie dokumenty i wystąpili do sądu grodzkiego w Haliczu z prośbą o potwierdzenie ich szlachectwa. Nie znane są losy Stanisława, czwartego Zubra, który w 1778 roku był także właścicielem majątku w Lackiem. Przypuszczalnie zmarł. Na podstawie przedstawionych dokumentów, sąd potwierdził szlachectwo wszystkich pięciu Zubrów w dniu 16 września 1782 roku. Po dwóch latach, 1 września 1784 roku, legitymacje szlachectwa Zubrów zostały wpisane do ksiąg majestatycznych, tzw. Metryk Szlachty.

W XIX wieku ród Zubrów w Ladzkiem Szlacheckim znacznie się rozrósł, czego efektem było ukształtowanie się dwóch dużych gałęzi. Zgodnie z posiadanymi dokumentami, jedną z nich nazwałem ZUBERAMI Z OLCH, drugą - ŻUBRAMI ŻÓŁTANIECKIMI.

PIERWSZE DWA POKOLENIA ZUBERÓW Z OLCH

Założycielem gałęzi Zuberów z Olch był mój pradziadek Bazyli, najstarszy syn Andrzeja i Marii Ilnickiej, właściciel dużej posesji 107. Bazyli Zubr poślubił przed 1779 rokiem Mariannę Bułat Grabowiecką herbu Grzymała z Grabowiec. Wychowali czworo potomków: Jana (ok. 1790), Andrzeja (1795), Bazylego juniora (1799) oraz najmłodszą Teresę (przed 1808). Bazyli zmarł około 1816 roku, a jego małżonka Marianna - po 1859 roku.

Jan, najstarszy syn Bazylego, poślubił szlachciankę Mariannę Dziedzicką, córkę Mikołaja, z którą zamieszkał w Lackiem na posesji 177. Zapoczątkowali oni odgałęzienie Zuberów z Olch, nazywane we wsi Zuberami z szlacheckiego kąta. Niektórzy potomkowie tego odgałęzienia do dzisiaj mieszkają w Lackiem Szlacheckim (teraz Łypiwka) na Ukrainie. Więcej informacji na stronie Szlachecki Kąt oraz w publikacji: Roman Zuber DZIEJE RODU ZUBRÓW, wydawnictwo Historia Iagellonica, 2012 r.

Bazyli Junior w dniu 2 lutego 1825 r. poślubił Annę Jaroszewską, córkę Ignacego i Anastazji. Małżeństwo ich trwało nie dłużej niż 17 lat i, prawdopodobnie, było bezpotomne. Anna zmarła 1 kwietnia 1842 roku w wieku 45 lat, a w jej metryce zgonu odnotowano, że jest wdową.

Teresa Zubrówna przed 1830 r. poślubiła Jana Hoszowskiego, rolnika ze wsi Grabowiec, gdzie wraz z mężem zamieszkała. W ich małżeństwie urodziło się dwóch synów: Mikołaj (1830) i Antoni (1835). W 1854 r. Mikołaj poślubił 18-letnią Anielę Dziedzicką, córkę Mikołaja, młodszą siostrę Marianny Dziedzickiej, żony Jana Zubera.

W 1859 roku 64-letni Andrzej Zubr herbu Sas, mój dziadek, poślubił 23-letnią szlachciankę Petronelę Sokołowską, córkę Kazimierza Sokołowskiego i Heleny z Grabowieckich. W małżeństwie tym urodziło się dwoje dzieci: Jan (1860), mój ojciec, oraz Celestyna (1864). Mój dziadek Andrzej zmarł w 1873 roku. W 1874 roku babcia Petronela poślubiła wdowca Mikołaja Łuckiego, a w 1876 urodziła jemu córkę Katarzynę. 14-letnia Katarzyna poślubiła o 20 lat starszego Rudolfa Zagórskiego herbu Ostoja z Nadorożnej, brata późniejszego generała Włodzimierza Zagórskiego. Zapraszam do poznania dalszych losów na stronie Zuberowie z Olch

.

POCZĄTEK ŻUBRÓW ŻÓŁTANIECKICH

Andrzej Zubr, syn Stefana i Zofii Korczyńskiej, stryjeczny brat mojego pradziadka Bazylego, przybył do wsi Lackie wraz z małżonką Heleną Rawską i synem Jakubem, urodzonym 22 października 1776 roku i ochrzczonym w Haliczu. Drugi syn, Michał, urodził się w Lackiem około 1778 roku. Jest prawdopodobne, że Jakub, który później był zarządcą magnackich dóbr w Czanyżu, ukończył gimnazjum w Stanisławowie.

Michał Zubr w 1802 roku ożenił się z Katarzyną Wiśniewską z Lackiego. W ich małżeństwie urodziło się dwoje dzieci: Marianna (1803) oraz Józef Seweryn (1804). Marianna poślubiła Aleksandra Dziedzickiego, z którym miała dwoje dzieci: Jana (1826) i Wincentego Pawła (1833). W 1840 roku zmarł mąż Aleksander. Dwa i pół miesiąca po śmierci pierwszego męża, Marianna poślubiła 25-letniego Michała Rudkowskiego. Marianna zmarła przed 1840, a Michał w 1840 roku. Józef Seweryn w 1832 roku poślubił 19-letnią Wiktorią Marszałkowską i zamieszkał z nią we wsi Kamienna.

Jakub, starszy syn Heleny i Andrzeja Zubrów, poślubił około 1807 roku Honoratę Gołyńską i osiedlił się z nią w Pustomytach, wiosce w parafii Hodowica koło Lwowa. Małżeństwo Jakuba i Honoraty Zubrów, których potomkowie w licznych dokumentach nazywani są także Żubrami, zapoczątkowało nowe odgałęzienie Zuberów z Olch, które nazwałem Żubrami Żółtanieckimi. Zapraszam do poznania dalszych ich losów na stronie Gałąź Żółtaniecka.

IRMINA I MATEUSZ BIEGAJOWIE:

DZIECI ANNY ZUBERÓWNEJ I JÓZEFA BIEGAJA

WNUKI ROMANA ZUBERA I WANDY BALÓWNEJ,

PRAWNUKI JANA ZUBERA I KATARZYNY WIELICZKO,

PRAPRAWNUKI ANDRZEJA ZUBRA I PETRONELI SOKOŁOWSKIEJ,

PRAPRAPRAWNUKI BAZYLEGO ZUBRA I MARIANNY GRABOWIECKIEJ.

Powrót do: GENEALOGII ZUBRÓW