Oświadczenie

Szanowni Państwo!

Od pięciu lat jestem dyrektorem Instytutu Informatyki. W tym czasie kierowany przeze mnie Instytut uległ znacznym przeobrażeniom: czterokrotnie zwiększyliśmy liczbę studentów przyjmowanych na pierwszy rok, wprowadziliśmy radykalne zmiany programu nauczania, dając studentom prawie nieograniczoną możliwość indywidualnego kształtowania toku studiów, stale wprowadzamy do oferty programowej nowe przedmioty. Aby rozumieć potrzeby rynku pracy, nawiązaliśmy kontakty z przyszłymi pracodawcami naszych absolwentów. Mamy dobre tempo rozwoju kadry naukowej. W przeprowadzonym przez Politykę w zeszłym roku rankingu studiów informatycznych zdobyliśmy drugie miejsce, tracąc tylko jeden punkt do Uniwersytetu Warszawskiego i wyprzedzając o dwa punkty prestiżową Akademię Górniczo-Hutniczą.

Jednocześnie racjonalizowaliśmy wydatki. W pierwszym roku zwolniliśmy dwie trzecie nienauczycieli, a wzrost liczby studentów odbył się prawie bez powiększenia kadry naukowej.

Jestem dumny z osiągnięć Instytutu Informatyki, moich kolegów i uczniów. Zdaję sobie jednak sprawę z tego, że sytuacja zespołu nie jest stabilna. Bez gwarancji godziwego wynagrodzenia i dobrych warunków pracy nasi najlepsi pracownicy wyemigrują, odejdą do innych polskich uczelni lub podejmą dodatkowe zatrudnienie w wymiarze, który uniemożliwi im rozwój naukowy.

Zmiany, które przeprowadziliśmy, poprawiły warunki pracy i studiowania w Instytucie. Nie są jednak wystarczające, żeby zlikwidować zagrożenia i zapewnić dalszy rozwój. Wyczerpaliśmy już możliwości reform na szczeblu Instytutu. Niezbędne są zmiany na całym Uniwersytecie. Takie, które uwolnią pracowników od części uciążliwych obowiązków administracyjnych i od konieczności poszukiwania dodatkowych źródeł dochodu. Zmiany, które pozwolą nam na skoncentrowanie się na uczeniu studentów i prowadzeniu badań naukowych.

Od czterech lat jestem członkiem Senatu UWr., a od trzech lat przewodniczącym Senackiej Komisji Inwestycji i Majątku. Ale nawet to ostatnie stanowisko pozwala jedynie być obserwatorem i nie daje szans na przeprowadzenie prawdziwych zmian. Dlatego zdecydowałem się kandydować na stanowisko rektora Uniwersytetu Wrocławskiego. Jestem przekonany, że potrafię przeprowadzić reformy, które dobrze przysłużą się całej społeczności akademickiej. Moje najbliższe otoczenie oczekuje zmian i zmusi mnie do realizacji przedstawionego przeze mnie programu.

Leszek Pacholski