1. Podstawową jednostką organizacyjną uczelni jest wydział, chyba że statut stanowi inaczej. Wydział prowadzi co najmniej jeden kierunek studiów.
2. W uczelni publicznej, która spełnia wymagania określone w art. 43 ust. 1, podstawowe jednostki organizacyjne uczelni tworzy, przekształca i znosi senat, a w pozostałych minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego na wniosek senatu.
3. Jeżeli statut uczelni tak stanowi, kierunek studiów może także prowadzić wspólnie kilka jednostek podstawowych uczelni.
4. W uczelni mogą być tworzone inne jednostki organizacyjne, w szczególności ogólnouczelniane, międzywydziałowe i pozawydziałowe.

1. Rodzaje, warunki i tryb tworzenia, znoszenia i przekształcania jednostek organizacyjnych uczelni określa statut uczelni.
2. Jednostki, o których mowa w art. 20 ust. 1, tworzy się, znosi i przekształca na podstawie uchwały senatu.

1. W skład uczelni medycznej lub publicznej uczelni prowadzącej działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk medycznych może wchodzić szpital kliniczny będący niepublicznym zakładem opieki zdrowotnej.
2. Zasady tworzenia i działania szpitala klinicznego, o którym mowa w ust.1, określają przepisy o zakładach opieki zdrowotnej.

1. W skład uczelni wchodzi biblioteka główna, która jest ogólnouczelnianą jednostką organizacyjną o zadaniach naukowych, dydaktycznych i usługowych.
2. Biblioteka główna stanowi podstawę jednolitego systemu biblioteczno - informatycznego uczelni, tworzonego na zasadach określonych w statucie, pełni funkcję ogólnodostępnej biblioteki naukowej, jest ogniwem ogólnokrajowej sieci dokumentacji i informacji naukowej oraz ogólnokrajowej sieci bibliotecznej.
3. Dostęp do sieci bibliotecznej jest organizowany w sposób nie naruszający przepisu art. 3.

1. Dyrektorem biblioteki głównej może być osoba posiadająca uprawnienia bibliotekarza dyplomowanego. Dyrektorem biblioteki głównej może być także osoba posiadająca stopień naukowy doktora habilitowanego.
2. Dyrektora biblioteki głównej powołuje rektor, po zasięgnięciu opinii senatu, spośród kandydatów przedstawionych przez radę biblioteczną.

1. W uczelni działa rada biblioteczna jako organ opiniodawczy rektora.
2. Skład i kompetencje rady bibliotecznej oraz tryb jej powoływania określa statut uczelni.

1. Uczelnia może posiadać ośrodek dokumentacji i informacji naukowej. W przypadku jego powołania, odpowiedniej zmianie ulega zakres zadań biblioteki głównej.
2. Jeżeli uczelnia posiada ośrodek, o którym mowa w ust. 1, przepisy art. 78 i 79 stosuje się odpowiednio.
3. Uczelnia prowadzi archiwum. Działalność archiwum regulują odrębne przepisy.

1. Stosunek pracy z nauczycielem akademickim na stanowisku profesora zwyczajnego w uczelni publicznej, która jest dla niego podstawowym miejscem pracy, nawiązuje się na podstawie mianowania.
2. Mianowanie na stanowisko profesora zwyczajnego w danej uczelni następuje po zakwalifikowaniu w drodze konkursu. Kryteria kwalifikacyjne oraz tryb przeprowadzania konkursu określa statut uczelni.
3. Mianowania nauczyciela akademickiego dokonuje rektor, w trybie określonym w statucie.

1. Umowę o pracę z nauczycielami akademickimi zawiera i rozwiązuje rektor, w trybie określonym w statucie.
2. Statut uczelni może ustanowić obowiązek zatrudnienia w drodze konkursu także nauczycieli akademickich, o których mowa w ust. 1, określając kryteria kwalifikacyjne i tryb przeprowadzania konkursu.

1. Stosunek pracy z nauczycielem akademickim może być rozwiązany:

1. w drodze porozumienia stron,
2. przez wypowiedzenie dokonane przez jedną ze stron, z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia.

1. Mianowanemu nauczycielowi akademickiemu może być wypowiedziany stosunek pracy w przypadku:

1. czasowej niezdolności do pracy nauczyciela, spowodowanej jego chorobą, jeżeli okres tej niezdolności przekracza jeden rok, a w przypadku stwierdzenia przez lekarza medycyny pracy poprawy stanu zdrowia i możliwości powrotu do pracy, jeżeli okres ten przekracza dwa lata,
2. zniesienia uczelni lub przekształcenia jej struktury uniemożliwiającego zatrudnienie nauczyciela akademickiego,
3. otrzymania przez nauczyciela akademickiego negatywnej oceny, o której mowa w art.118.

1. Rozwiązanie stosunku pracy z nauczycielem akademickim za wypowiedzeniem następuje z końcem semestru.

1. Stosunek pracy nauczyciela akademickiego wygasa z mocy prawa w przypadku:

1. stwierdzenia, że zatrudnienie nastąpiło na podstawie fałszywych lub nieważnych dokumentów,
2. prawomocnego orzeczenia przez sąd utraty praw publicznych,
3. prawomocnego ukarania karą pozbawienia prawa wykonywania zawodu nauczyciela akademickiego na stałe lub na czas określony,
4. upływu trzymiesięcznego okresu nieobecności w pracy z powodu odbywania kary pozbawienia wolności.

1. Stosunek pracy mianowanego nauczyciela akademickiego wygasa z końcem roku akademickiego, w którym ukończył 70 rok życia.
2. Wygaśnięcie stosunku pracy stwierdza rektor.

1. Podjęcie przez nauczyciela akademickiego dodatkowego zatrudnienia lub działalności gospodarczej na własny rachunek wymaga zgody rektora uczelni, będącej jego podstawowym miejscem pracy.
2. Rektor może cofnąć zgodę, o której mowa w ust. 1, po stwierdzeniu, że dodatkowe zatrudnienie lub działalność gospodarcza kolidują z obowiązkami nauczyciela akademickiego w uczelni.
3. Obowiązek uzyskania zgody, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy osób posiadających tytuł profesora, podejmujących zatrudnienie w organach towarzystw naukowych i zawodowych oraz zespołach doradczych przy organach władzy i administracji państwowej lub samorządowej. Osoby te zawiadamiają rektora o podjętym zatrudnieniu.
4. Warunki udzielania i cofania zgody określa senat uczelni.

1. Czas pracy nauczyciela akademickiego, z zastrzeżeniem art. 146, jest określony wymiarem jego zadań.
2. Zadania, wynikające z obowiązków określonych w art. 102, powinny być ustalone w taki sposób, aby nauczyciel akademicki mógł je wykonać w czasie nieprzekraczającym 30 godzin tygodniowo.
3. Czas pracy nauczyciela akademickiego w siedzibie uczelni nie może być krótszy niż jedna trzecia czasu pracy określonego w ust. 2.
4. Rodzaje zadań oraz minimalny i maksymalny ich wymiar określa senat uczelni.
5. Szczegółowy rozkład zajęć ustala kierownik jednostki organizacyjnej, określonej w statucie uczelni.

1. Wszyscy nauczyciele akademiccy podlegają okresowej ocenie.
2. Oceny nauczyciela akademickiego dokonuje się co cztery lata lub na wniosek kierownika jednostki organizacyjnej uczelni. Oceny dokonuje się także przed upływem okresu, na który nauczyciel akademicki został zatrudniony.
3. Podstawowe kryteria oceny i tryb okresowego oceniania nauczycieli akademickich określa statut uczelni.

1. Wynagrodzenie nauczyciela akademickiego składa się z wynagrodzenia zasadniczego i innych składników, w tym premii zadaniowej.
2. Wynagrodzenie zasadnicze oraz dodatek za staż pracy i dodatek funkcyjny są wypłacane nauczycielowi akademickiemu miesięcznie z góry. Premia zadaniowa wypłacana jest po rozliczeniu wykonania zadań.
3. Uczelniany system wynagrodzeń, obejmujący rodzaje i wysokość poszczególnych składników wynagrodzenia oraz zasady ich przyznawania, ustala rektor w uzgodnieniu z senatem.
4. Wynagrodzenie przysługujące rektorowi określa senat uczelni.
5. Prawo do wynagrodzenia wygasa z ostatnim dniem miesiąca, w którym ustał stosunek pracy.
6. Nauczyciel akademicki zachowuje prawo do wynagrodzenia za czas usprawiedliwionej nieobecności w pracy.
7. Nauczycielowi akademickiemu przysługuje dodatek za staż pracy w wysokości 1% wynagrodzenia zasadniczego za każdy rok pracy, wypłacany w okresach miesięcznych poczynając od czwartego roku pracy, z tym że dodatek ten nie może przekraczać 20% wynagrodzenia zasadniczego.
8. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego określa corocznie, w drodze rozporządzenia, minimalne wynagrodzenie zasadnicze dla poszczególnych stanowisk.

Art. 120

W wynagrodzeniu nauczyciela akademickiego 50% stanowią koszty uzyskania przychodu, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

1. Nauczyciele akademiccy mogą otrzymywać nagrody ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego lub rektora za osiągnięcia naukowe, dydaktyczne, artystyczne lub organizacyjne.
2. Dla nauczycieli akademickich tworzy się fundusz nagród przyznawanych przez ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego, w wysokości 0,1% planowanej rocznej dotacji na działalność dydaktyczną.
3. Dla nauczycieli akademickich tworzy się w uczelni fundusz nagród przyznawanych przez rektora, w wysokości 1,5% planowanych rocznych środków na wynagrodzenia osobowe.
4. Zasady i tryb przyznawania nagród, o których mowa w ust. 2, określa minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego.
5. Zasady i tryb przyznawania nagród, o których mowa w ust. 3, określa regulamin ustalany przez senat uczelni.

1. Nauczycielowi akademickiemu przysługuje prawo do urlopu wypoczynkowego w wymiarze 36 dni roboczych w ciągu roku. Urlop wypoczynkowy powinien być wykorzystany w okresie wolnym od zajęć dydaktycznych.
2. Nauczyciel akademicki uzyskuje prawo do pierwszego urlopu wypoczynkowego w ostatnim dniu poprzedzającym letnia przerwę w zajęciach dydaktycznych, a prawo do drugiego i dalszych urlopów – z początkiem każdego następnego roku kalendarzowego.
3. Nauczyciel akademicki zatrudniony w uczelni na czas określony, krótszy niż dziesięć miesięcy, ma prawo do urlopu wypoczynkowego w wymiarze proporcjonalnym do przepracowanego okresu.
4. Dodatkowych dni wolnych od pracy, w liczbie określonej w art. 129.1 ż 1 Kodeksu pracy, nie wlicza się do urlopu wypoczynkowego.
5. W przypadku niewykorzystania urlopu wypoczynkowego z powodu ustania stosunku pracy, powołania do służby wojskowej bądź do zastępczego odbywania tej służby lub powołania do odbywania długotrwałego szkolenia wojskowego, nauczycielowi akademickiemu przysługuje ekwiwalent pieniężny za okres niewykorzystanego urlopu.

1. Nauczycielowi akademickiemu przysługuje w okresie urlopu wypoczynkowego wynagrodzenie, jakie otrzymałby, gdyby w tym czasie pracował. Zmienne składniki wynagrodzenia są obliczane na podstawie przeciętnego wynagrodzenia z okresu dziesięciu miesięcy poprzedzających miesiąc rozpoczęcia urlopu. Jeżeli zatrudnienie trwało krócej, to przeciętne wynagrodzenie oblicza się z całego okresu zatrudnienia, z uwzględnieniem stawek wynagradzania obowiązujących w okresie urlopu.
2. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady ustalania wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy.

1. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego, z zastrzeżeniem ust. 2, określa, w drodze rozporządzenia, warunki kierowania osób za granicę w celach naukowych, dydaktycznych i szkoleniowych oraz szczególne ich uprawnienia.
2. Warunki i tryb kierowania przez uczelnię jej pracowników i studentów za granicę w celach, o których mowa w ust. 1, określa senat uczelni.

1. Nauczyciel akademicki, zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy, ma prawo do urlopu płatnego w wymiarze nieprzekraczającym roku lub bezpłatnego dla celów naukowych, artystycznych lub kształcenia zawodowego.
2. Nauczyciel akademicki przygotowujący rozprawę doktorską bądź przygotowujący się do wszczęcia przewodu habilitacyjnego, może ubiegać się o przyznanie płatnego urlopu naukowego w wymiarze nieprzekraczającym sześciu miesięcy – w przypadku rozprawy doktorskiej, a w przypadku przewodu habilitacyjnego – w wymiarze nieprzekraczającym roku.
3. Nauczyciel akademicki posiadający tytuł profesora lub stopień doktora habilitowanego ma prawo do korzystania raz na siedem lat z płatnego urlopu dla celów naukowych albo artystycznych, w wymiarze do roku.
4. Nauczyciel akademicki zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy, po przepracowaniu co najmniej pięciu lat w uczelni, ma prawo do jednorazowego płatnego urlopu dla poratowania zdrowia, w wymiarze nieprzekraczającym roku, jeżeli stan zdrowia nauczyciela akademickiego wymaga powstrzymania się od pracy w celu przeprowadzenia zaleconego leczenia. Tryb i sposób postępowania w tych sprawach określa, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw szkolnictwa wyższego.
5. Pracownicy korzystający z płatnych urlopów, o których mowa w ust.1 – 4, nie mogą w tym czasie wykonywać pracy w ramach stosunku pracy ani prowadzić działalności gospodarczej na własny rachunek.
6. Wynagrodzenie za czas urlopów, o których mowa w ust. 1 - 4, oblicza się jak za urlop wypoczynkowy.
7. Szczegółowe zasady i tryb udzielania urlopów, o których mowa w ust. 1 - 3, określa statut uczelni.

1. Podstawę wymiaru emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy dla nauczyciela akademickiego ustala się na zasadach ogólnych, wliczając wynagrodzenie za godziny ponadwymiarowe oraz nagrody uzyskane za osiągnięcia naukowe i zawodowe w okresie, z którego wynagrodzenie stanowi podstawę wymiaru emerytury lub renty.
2. Mianowany nauczyciel akademicki, z którym rozwiązano stosunek pracy w związku z przejściem na emeryturę lub rentę z tytułu niezdolności do pracy, ma prawo do jednorazowej odprawy w wysokości sześciomiesięcznego wynagrodzenia przysługującego za ostatni miesiąc zatrudnienia.
3. Nauczyciel akademicki, zatrudniony na podstawie umowy o pracę, z którym rozwiązano stosunek pracy w związku z przejściem na emeryturę lub rentę z tytułu niezdolności do pracy, ma prawo do jednorazowej odprawy w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia przysługującego za ostatni miesiąc zatrudnienia.

Nauczyciel akademicki podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej za postępowanie uchybiające obowiązkom nauczyciela akademickiego lub godności zawodu nauczycielskiego.

1. Karami dyscyplinarnymi są:

1. upomnienie,
2. nagana,
3. nagana z pozbawieniem prawa do pełnienia funkcji kierowniczych w uczelni na okres do pięciu lat,
4. pozbawienie prawa do wykonywania zawodu nauczyciela akademickiego na stałe lub na czas określony.

1. Odpis orzeczenia wraz z uzasadnieniem włącza się do akt osobowych nauczyciela akademickiego.

1. Karę upomnienia, za przewinienia dyscyplinarne mniejszej wagi, nakłada rektor po uprzednim wysłuchaniu nauczyciela akademickiego.
2. Nauczyciel akademicki ukarany przez rektora kara upomnienia może wnieść odwołanie do komisji dyscyplinarnej działającej w uczelni. Odwołanie wnosi się w terminie czternastu dni od doręczenia mu zawiadomienia o ukaraniu.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, komisja może co najwyżej utrzymać karę upomnienia.

1. W sprawach dyscyplinarnych nauczycieli akademickich orzekają:

1. w drugiej instancji – komisja dyscyplinarna do spraw nauczycieli akademickich przy Radzie Głównej Szkolnictwa Wyższego w składzie:

1. trzech członków, gdy rozpatrywana jest sprawa, w której orzeczono karę określoną w art. 129 ust. 1 pkt. 1-3,
2. pięciu członków, gdy rozpatrywana jest sprawa, w której orzeczono karę określoną w art. 129 ust. 1 pkt 4.

1. W składzie orzekającym odwoławczej komisji dyscyplinarnej co najmniej jeden z członków powinien mieć wykształcenie prawnicze.
2. Przewodniczącym składu orzekającego powinien być nauczyciel akademicki zatrudniony na stanowisku nie niższym niż obwiniony.

1. Komisja dyscyplinarna, o której mowa w art. 131 ust. 1 pkt 1, pochodzi z wyboru. Tryb wyboru określa statut uczelni.
2. Komisję dyscyplinarną, o której mowa w art. 131 ust. 1 pkt 2, wybiera Rada Główna Szkolnictwa Wyższego. Tryb wyboru określa regulamin uchwalony przez Radę Główną Szkolnictwa Wyższego.
3. Komisje dyscyplinarne są niezawisłe w zakresie orzecznictwa dyscyplinarnego.
4. Komisje dyscyplinarne rozstrzygają samodzielnie wszelkie zagadnienia faktyczne oraz prawne i nie są związane rozstrzygnięciami innych organów stosujących prawo, z wyjątkiem prawomocnego skazującego wyroku sądu.

1. Rzeczników dyscyplinarnych w uczelni powołuje rektor, a rzeczników dyscyplinarnych przy Radzie Głównej Szkolnictwa Wyższego – minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego, spośród nauczycieli akademickich legitymujących się co najmniej stopniem doktora habilitowanego.
2. Rzecznik dyscyplinarny jest związany poleceniami organu, który go powołał.

1. Rzecznik dyscyplinarny wszczyna postępowanie wyjaśniające na polecenie odpowiednio – rektora lub ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego, których informuje o dokonanych ustaleniach.
2. Po zakończeniu postępowania wyjaśniającego rzecznik dyscyplinarny umarza postępowanie lub kieruje do komisji dyscyplinarnej wniosek o ukaranie.
3. Postanowienie o umorzeniu postępowania wyjaśniającego wydaje rzecznik dyscyplinarny, a zatwierdza odpowiednio rektor lub minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego. W przypadku odmowy zatwierdzenia postanowienia, rektor lub minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego może polecić innemu rzecznikowi wniesienie wniosku o ukaranie. Powtórne postanowienie rzecznika dyscyplinarnego o umorzeniu postępowania wyjaśniającego jest ostateczne.

1. Postępowanie dyscyplinarne wszczyna komisja dyscyplinarna na wniosek rzecznika dyscyplinarnego.
2. Wszczęcie postępowania sądowego lub postępowania w sprawach o wykroczenia, jak również wymierzenie kary w postępowaniu karnym lub w postępowaniu w sprawach o wykroczenia za ten sam czyn nie stanowi przeszkody do wszczęcia postępowania dyscyplinarnego.
3. Ustanie stosunku pracy po popełnieniu czynu podlegającego karze dyscyplinarnej nie stanowi przeszkody do wszczęcia postępowania dyscyplinarnego.
4. Postępowanie dyscyplinarne nie może być wszczęte po upływie sześciu miesięcy od dnia powzięcia odpowiednio przez rektora lub ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego wiadomości o popełnieniu czynu uzasadniającego nałożenie kary i po upływie pięciu lat od popełnienia tego czynu. Jeżeli czyn stanowi przestępstwo, okres ten nie może być krótszy od okresu przedawnienia ścigania tego przestępstwa.

1. Komisja dyscyplinarna wydaje orzeczenie po przeprowadzeniu rozprawy, podczas której wysłuchuje rzecznika dyscyplinarnego i obwinionego lub jego obrońcy.
2. Obwiniony ma prawo do korzystania z pomocy wybranego przez siebie obrońcy. W przypadku gdy rzecznik dyscyplinarny wnosi o orzeczenie kary, o której mowa w art. 129 ust. 1 pkt 4, a obwiniony nie ma obrońcy z wyboru, przewodniczący składu orzekającego wyznacza, za zgodą obwinionego, obrońcę z urzędu spośród nauczycieli akademickich uczelni.
3. Od orzeczenia uczelnianej komisji dyscyplinarnej do spraw nauczycieli akademickich rektor i obwiniony mogą się odwołać do komisji dyscyplinarnej do spraw nauczycieli akademickich przy Radzie Głównej Szkolnictwa Wyższego w ciągu czternastu dni od dnia doręczenia orzeczenia wraz z uzasadnieniem.

1. Kary dyscyplinarne określone w art. 129 ust. 1 pkt. 1 – 3 ulegają zatarciu, a odpis orzeczenia o ukaraniu załączony do akt osobowych nauczyciela akademickiego podlega zniszczeniu po upływie trzech lat od dnia doręczenia mu prawomocnego orzeczenia o ukaraniu, jeżeli w tym okresie nauczyciel akademicki nie został ukarany dyscyplinarnie lub sądownie. Zatarcie kary stwierdza rektor z własnej inicjatywy lub na wniosek nauczyciela akademickiego, zawiadamiając go o tym na piśmie.
2. Kara dyscyplinarna pozbawienia prawa do wykonywania zawodu nauczyciela akademickiego na czas określony ulega zatarciu przez komisję dyscyplinarną do spraw nauczycieli akademickich przy Radzie Głównej Szkolnictwa Wyższego na wniosek ukaranego lub rektora, po upływie pięciu lat od zakończenia okresu, na który orzeczono karę.

Od prawomocnego orzeczenia dyscyplinarnego komisji dyscyplinarnej, o której mowa w art. 131 ust. 2, służy kasacja do Sądu Najwyższego w terminie trzydziestu dni od daty doręczenia orzeczenia wraz z uzasadnieniem.

1. Rektor może zawiesić w pełnieniu obowiązków nauczyciela akademickiego, przeciwko któremu wszczęto postępowanie karne lub dyscyplinarne, a także w toku postępowania wyjaśniającego, jeżeli ze względu na powagę i wiarygodność przedstawionych zarzutów celowe jest odsuniecie go od wykonywania obowiązków.
2. Nauczyciel akademicki zostaje z mocy prawa zawieszony w pełnieniu obowiązków w przypadku jego tymczasowego aresztowania.
3. Zawieszenie w pełnieniu obowiązków nie może trwać dłużej niż sześć miesięcy, chyba że przeciwko nauczycielowi akademickiemu toczy się nadal postępowanie karne.

1. Wynagrodzenie zasadnicze nauczyciela akademickiego w okresie zawieszenia w pełnieniu obowiązków może ulec ograniczeniu, a tymczasowo aresztowanego ulega ograniczeniu, najwyżej do połowy w zależności od stanu rodzinnego nauczyciela akademickiego, począwszy od pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego, następującego po miesiącu, w którym nastąpiło zawieszenie. W okresie zawieszenia w pełnieniu obowiązków nie przysługują dodatki. W okresie odbywania kary pozbawienia wolności nauczycielowi akademickiemu nie przysługuje wynagrodzenie.
2. Jeżeli postępowanie dyscyplinarne lub karne zakończy się umorzeniem z braku dowodów winy albo wydaniem orzeczenia lub wyroku uniewinniającego, nauczycielowi akademickiemu należy wypłacić pozostałą część pełnego wynagrodzenia.

1. Pracownikami uczelni nie będącymi nauczycielami akademickimi są:

1. pracownicy naukowo-techniczni,
2. pracownicy biblioteczni oraz dokumentacji i informacji naukowej,
3. pracownicy wydawnictw i poligrafii,
4. pracownicy administracji,
5. pozostali pracownicy uczelni.

1. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, wykaz podstawowych stanowisk, wymagania kwalifikacyjne oraz zasady wynagradzania pracowników nie będących nauczycielami akademickimi.

1. Pracownicy uczelni nie będący nauczycielami akademickimi zatrudniani są na podstawie umowy o pracę. Umowę o pracę zawiera rektor lub inny organ uczelni wskazany w statucie.
2. Czas pracy pracowników, o których mowa w art. 142 ust. 1, wynosi czterdzieści godzin tygodniowo, z zastrzeżeniem art. 146.
3. Dla pracowników nie będących nauczycielami akademickimi tworzy się specjalny fundusz nagród w wysokości 1% planowanych rocznych środków na wynagrodzenia osobowe. Zasady podziału funduszu oraz przyznawania nagród za osiągnięcia w pracy zawodowej określa senat uczelni.

1. Pracownicy uczelni publicznej mają prawo do nagród jubileuszowych, z tytułu wieloletniej pracy, w wysokości:

1. za 20 lat pracy – 75% wynagrodzenia zasadniczego,
2. za 25 lat pracy – 100% wynagrodzenia zasadniczego,
3. za 30 lat pracy – 150% wynagrodzenia zasadniczego,
4. za 35 lat pracy – 200% wynagrodzenia zasadniczego,
5. za 40 lat pracy – 300% wynagrodzenia zasadniczego,
6. za 45 lat pracy – 400% wynagrodzenia zasadniczego,
7. za 50 lat pracy – 500% wynagrodzenia zasadniczego.

1. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego określi, w drodze rozporządzenia, okresy pracy i inne okresy, uprawniające do nagrody jubileuszowej oraz zasady jej obliczania i wypłacania.
2. Pracownikowi uczelni publicznej przysługuje dodatkowe wynagrodzenie roczne, według odrębnych przepisów.

1. Dla pracowników uczelni tworzy się zakładowy fundusz świadczeń socjalnych w wysokości 8% planowanych rocznych środków przeznaczonych na wynagrodzenia osobowe, pomniejszonych o potrącone od ubezpieczonych składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i chorobowe.
2. Dla byłych pracowników uczelni, będących emerytami lub rencistami, tworzy się zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, przy uwzględnieniu liczby tych osób w uczelni oraz 5% przeciętnej emerytury i renty z pozarolniczego systemu ubezpieczeń z roku ubiegłego na uprawnionego.
3. Przeciętną miesięczna kwotę emerytury i renty, o której mowa w ust. 2, ogłasza Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Monitorze Polskim.

1. W sprawach nieuregulowanych w niniejszej ustawie, do stosunku pracy pracowników uczelni stosuje się przepisy Kodeksu pracy.
2. Spory o roszczenia ze stosunku pracy pracownika uczelni rozpatrują sądy pracy.

1. Organizację i tok studiów oraz związane z nimi prawa i obowiązki studenta określa regulamin studiów.
2. Studia w uczelni są prowadzone według planów studiów i programów nauczania. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego może, na wniosek uczelni, zaopiniowany przez Akademicki Komitet Akredytacyjny, wyrazić zgodę na prowadzenie studiów według planu i programu studiów obejmującego kilka kierunków studiów.
3. Plany studiów i programy nauczania ustanawia się z uwzględnieniem wymagań określonych przez Akademicki Komitet Akredytacyjny.

1. Studia licencjackie trwają co najmniej trzy lata. Studia inżynierskie trwają co najmniej trzy i pół roku.
2. Studia magisterskie trwają co najmniej cztery lata, a dla osób posiadających dyplom licencjata lub inżyniera co najmniej półtora roku.
3. Studia w uczelni zawodowej obejmują dodatkowo co najmniej 15 tygodni praktyki.

1. Regulamin studiów uchwala senat uczelni co najmniej na pięć miesięcy przed początkiem roku akademickiego.
2. Regulamin wchodzi w życie z początkiem roku akademickiego, po uzgodnieniu z uczelnianym organem uchwałodawczym samorządu studenckiego. Jeżeli w ciągu miesiąca od uchwalenia przez senat regulaminu studiów senat i uczelniany organ uchwałodawczy samorządu studenckiego nie dojdą do porozumienia w sprawie treści regulamin studiów, regulamin wchodzi w życie z mocy uchwały senatu podjętej większością co najmniej dwóch trzecich głosów jego statutowego składu.
3. W uczelniach niespełniających wymagań, o których mowa w art. 43 ust. 1, regulamin wchodzi w życie po zatwierdzeniu przez ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego. Minister odmawia zatwierdzenia regulaminu z powodu jego niezgodności z przepisami ustawowymi lub statutem.
4. Do zmiany regulaminu studiów stosuje się odpowiednio przepisy ust. 1 – 3.

1. Program studiów może być, na podstawie odpowiedniego porozumienia stron, realizowany częściowo w innej uczelni lub instytucji naukowej, w kraju lub za granicą.
2. Zasady i tryb zaliczania studiów, o których mowa w ust. 1, określa regulamin studiów.

1. Do studiowania w uczelni może być dopuszczona osoba, która:

1. Senat uczelni publicznej co najmniej na dziewięć miesięcy przed rozpoczęciem następnego roku akademickiego uchwala warunki i tryb rekrutacji. Uchwałę przesyła się ministrowi właściwemu do spraw szkolnictwa wyższego, a następnie podaje do wiadomości publicznej, jeżeli minister nie zgłosi do niej umotywowanych zastrzeżeń w terminie miesiąca od daty jej otrzymania.
2. Warunki i tryb rekrutacji do uczelni niepublicznej określa organ wskazany w statucie uczelni.
3. Szczegółowe zasady przyjmowania na studia laureatów oraz finalistów olimpiad stopnia centralnego, określa senat na okres co najmniej trzech lat.
4. W przypadku gdy wstęp na studia nie jest wolny, rekrutację przeprowadzają komisje rekrutacyjne powołane przez dziekana wydziału lub inny organ wskazany w statucie uczelni. Komisje rekrutacyjne podejmują decyzje w sprawach przyjęcia na studia.
5. Wyniki postępowania rekrutacyjnego są jawne.
6. Od decyzji komisji rekrutacyjnej służy odwołanie, w terminie czternastu dni od daty otrzymania decyzji o nieprzyjęciu na studia, do uczelnianej komisji rekrutacyjnej, powołanej w trybie określonym przez statut uczelni. Decyzję podejmuje rektor zgodnie z wnioskiem uczelnianej komisji rekrutacyjnej. Decyzja rektora jest ostateczna.

1. W zajęciach prowadzonych przez uczelnię mogą uczestniczyć wolni słuchacze, na warunkach określonych przez regulamin studiów. Wolny słuchacz nie ma żadnych uprawnień studenckich. Wolny słuchacz nie wnosi opłat za udział w zajęciach.
2. Regulamin studiów może określić wymagania, po spełnieniu których wolny słuchacz, posiadający świadectwo dojrzałości, może być przyjęty w poczet studentów.

1. Osoby nie będące obywatelami polskimi, zwane dalej “cudzoziemcami”, mogą podejmować i odbywać studia, uczestniczyć w badaniach naukowych i szkoleniach na zasadach określonych w ustawie, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. Na zasadach obowiązujących obywateli polskich mogą podejmować i odbywać studia, uczestniczyć w badaniach naukowych i szkoleniach cudzoziemcy:

1. posiadający kartę stałego pobytu,
2. pracownicy migrujący, będący obywatelami państwa członkowskiego Unii Europejskiej, jeżeli mieszkają w Polsce oraz ich rodziny,
3. pracownicy będący obywatelami państwa członkowskiego Unii Europejskiej, jeśli są zatrudnieni w Polsce oraz ich dzieci.

1. Cudzoziemcy mogą podejmować naukę, uczestniczyć w badaniach naukowych i szkoleniach na podstawie odrębnych umów międzynarodowych, na zasadach określonych w tych umowach.
2. Cudzoziemcy mogą podejmować i odbywać studia, uczestniczyć w badaniach naukowych i szkoleniach:

1. jako stypendyści strony polskiej lub
2. na zasadach odpłatności albo
3. bez odpłatności i świadczeń stypendialnych albo
4. jako stypendyści strony wysyłającej z zapewnieniem przez stronę polską bezpłatnej nauki.

1. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego ustala corocznie limit stypendiów dla cudzoziemców. Limit ten obejmuje w szczególności zobowiązania wynikające dla ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego z umów rządowych i porozumień resortowych.
2. Cudzoziemcy odbywający studia, uczestniczący w badaniach naukowych i szkoleniach mogą otrzymać stypendia w następującej wysokości:

1. dla studentów – do wysokości 150% określonej odrębnymi przepisami stawki minimalnego wynagrodzenia zasadniczego asystenta zatrudnionego w uczelni, a przy pobytach trwających do 30 dni – jedną trzydziestą 150% tego wynagrodzenia za każdy dzień pobytu,
2. dla uczestników badań naukowych, studiów doktoranckich, studiów podyplomowych, staży habilitacyjnych, naukowych i artystycznych, specjalizacyjnych, kursów podnoszących kwalifikacje zawodowe oraz praktyk zawodowych – do wysokości 250%, określonej odrębnymi przepisami, stawki minimalnego wynagrodzenia zasadniczego asystenta zatrudnionego w uczelni, a przy pobytach trwających do 30 dni – jedną trzydziestą 250% tego wynagrodzenia za każdy dzień pobytu,
3. dla uczestników badań naukowych, studiów podyplomowych, staży naukowych, artystycznych oraz innych staży i kursów podnoszących kwalifikacje zawodowe, posiadających stopień naukowy odpowiadający polskiemu stopniowi doktora habilitowanego – do wysokości 300% określonej odrębnymi przepisami, stawki minimalnego wynagrodzenia zasadniczego asystenta zatrudnionego w uczelni, działającej na podstawie ustawy, a przy pobytach trwających do 30 dni – jedną trzydziestą 350% tego wynagrodzenia za każdy dzień pobytu.

1. Wysokość stypendiów dla cudzoziemców w ramach limitów, o których mowa w ust. 5, określa minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego, a dla pozostałych osób kierownik jednostki prowadzącej kształcenie.
2. Cudzoziemcom stypendystom zapewnia się:

1. Student może studiować poza swoim kierunkiem podstawowym na dowolnej liczbie kierunków lub dowolne przedmioty, także w różnych uczelniach, jeżeli wypełnia wszystkie obowiązki związane z tokiem studiów na kierunku podstawowym. Zasady i tryb podejmowania przez studenta tego rodzaju studiów określa regulamin studiów.
2. Student może studiować według indywidualnego planu i programu studiów na zasadach ustalonych przez radę wydziału lub inny organ wskazany w statucie uczelni.
3. Student może się przenieść z innej uczelni, w tym także z uczelni zagranicznej, za zgodą dziekana wydziału uczelni przyjmującej, jeżeli wypełnił wszystkie obowiązki wynikające z przepisów obowiązujących w uczelni, którą opuszcza.

1. Student może uzyskać urlop od zajęć w uczelni w trybie i na zasadach określonych w regulaminie studiów.
2. W okresie korzystania z urlopu student zachowuje prawa studenckie, chyba że przepisy o pomocy materialnej stanowią inaczej.

1. Student może otrzymać pomoc materialną w formie następujących świadczeń:

1. stypendium socjalnego,
2. stypendium specjalnego dla studentów niepełnosprawnych,
3. zapomóg,
4. stypendium za wyniki w nauce,
5. stypendium ministra za wybitne osiągnięcia w nauce,
6. nagród ministra.

1. Świadczenia, o których mowa w ust. 1 pkt. 1 – 3, przyznaje zarząd powiatu, w którym student mieszka na stałe.
2. Wysokość świadczeń, o których mowa w ust. 1 pkt. 1 – 3 oraz kryteria ich przyznawania określa rada powiatu, w ramach dotacji przyznanej dla powiatu na ten cel z budżetu państwa oraz środków własnych.
3. Świadczenia, o których mowa w ust. 1 pkt. 1, 2, 4 i 5, przyznaje się na okres od października do czerwca kolejnego roku akademickiego z tym, że może on być przedłużony do 12 miesięcy w przypadku sierot, wychowanków domów dziecka oraz innych studentów, dla których świadczenia są jedynym źródłem utrzymania.
4. W przypadku powtarzania roku studiów lub w czasie urlopu, świadczenia, o których mowa w ust. 1 nie przysługują.
5. Student, który jednocześnie studiuje na kilku kierunkach studiów, może otrzymywać świadczenia, o których mowa w ust. 1 pkt. 4 i 5 na każdym ze studiowanych kierunków.

1. Stypendium socjalne może otrzymać student znajdujący się w trudnej sytuacji materialnej.
2. Stypendium specjalne dla osób niepełnosprawnych może otrzymać student legitymujący się orzeczeniem o trwałej niezdolności do pracy, którego niepełnosprawność powoduje konieczność ponoszenia dodatkowych kosztów związanych ze studiowaniem.
3. Zapomogę może otrzymać student, który z przyczyn losowych znalazł się przejściowo w trudnej sytuacji materialnej.

1. Stypendium za dobre wyniki w nauce otrzymuje student, który po zaliczeniu I roku studiów uzyskał za rok (semestr) studiów wysoką średnią ocen.
2. Student szczególnie wyróżniający się w nauce, posiadający konkretne osiągnięcia naukowe, może po zaliczeniu I roku studiów otrzymać stypendium ministra za osiągnięcia w nauce.
3. Nagrodę ministra może otrzymać student, który wyróżnił się szczególnym osiągnięciem naukowym, organizacyjnym, sportowym lub artystycznym w skali krajowej lub międzynarodowej.
4. Świadczenie, o którym mowa w art. 161 ust. 1 pkt 4, jest przyznawane wyłącznie w ramach środków przydzielonych uczelni z budżetu państwa przez ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego, na podstawie szczegółowego regulaminu ustalanego przez rektora w uzgodnieniu z uczelnianym organem samorządu studenckiego. Jeżeli uzgodnienie nie nastąpi w ciągu 30 dni od dnia przekazania regulaminu uczelnianemu organowi samorządu studenckiego, regulamin może być przyjęty przez senat uczelni zwykłą większością głosów.
5. Świadczenia, o których mowa w art. 161 ust. 1 pkt. 5 i 6, są przyznawane przez ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego, na podstawie ustalonego przez niego regulaminu.

1. kryteria i sposób podziału na powiaty środków przeznaczonych z budżetu państwa na pokrycie kosztów świadczeń, o których mowa w art. 161 ust. 1 pkt. 1 – 3,
2. kryteria i sposób podziału na poszczególne uczelnie środków przeznaczonych z budżetu państwa na pokrycie kosztów świadczeń, o których mowa w art. 161 ust. 1 pkt 4.

Student obowiązany jest postępować zgodnie z treścią ślubowania i regulaminu studiów.

Student ostatniego roku studiów magisterskich może odbywać staż przygotowujący do podjęcia obowiązków nauczyciela akademickiego i otrzymywać stypendium stażowe, na zasadach określonych w statucie uczelni.

1. Absolwent uczelni otrzymuje dyplom ukończenia studiów na określonym kierunku.
2. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego określa, w drodze rozporządzenia, rodzaje dyplomów i stopni zawodowych oraz wzory dyplomów wydawanych przez uczelnie.
3. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego może, na wniosek uczelni spełniającej wymagania określone w art. 43 ust. 1, wyrazić zgodę na uczelniany wzór dyplomu.
4. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego określa, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia przez uczelnie dokumentacji przebiegu studiów, dokonywania sprostowań i wydawania duplikatów, legalizacji dokumentów przeznaczonych do obrotu prawnego z zagranicą oraz wysokość i sposób pobierania opłat za wykonanie tych czynności, a także opłat za wydanie indeksu, legitymacji studenckiej i dokumentów stwierdzających ukończenie studiów.
5. Zasady uznawania dyplomów ukończenia studiów wyższych uzyskanych za granicą za równorzędne z dyplomami uzyskiwanymi w kraju określają umowy międzynarodowe. W przypadku braku odpowiednich umów międzynarodowych, zasady i tryb uznawania dyplomów uzyskanych za granicą określa minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego.
6. Dyplom uzyskany w wyniku przestępstwa, na podstawie fałszywych dowodów lub rażącego naruszenia prawa jest nieważny.
7. Nieważność dyplomu stwierdza rektor uczelni. Do postępowania co do stwierdzenia przyczyn nieważności oraz rozstrzygnięcia istoty sprawy stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.

1. Wszyscy studenci uczelni tworzą samorząd studencki.
2. Organy samorządu studenckiego są jedynym reprezentantem ogółu studentów.
3. Samorząd studencki działa na podstawie ustawy, statutu uczelni i regulaminu uchwalonego przez uczelniany organ uchwałodawczy samorządu. Regulamin wchodzi w życie po stwierdzeniu przez senat jego zgodności z ustawą i statutem uczelni.
4. Samorząd studencki prowadzi na terenie uczelni działalność w zakresie spraw socjalno-bytowych i kulturalnych studentów.
5. Organy samorządu studenckiego decydują w sprawach rozdziału środków przeznaczonych na cele studenckie. Organy samorządu przedstawiają władzom uczelni sprawozdanie i rozliczenie tych środków nie rzadziej niż raz w semestrze.
6. Rektor uchyla uchwałę organu samorządu studenckiego niezgodną z przepisami ustawowymi, statutem uczelni, regulaminem studiów lub regulaminem samorządu.
7. Uczelnia zapewnia niezbędne środki materialne na funkcjonowanie organów samorządu studenckiego.

1. Przedstawiciele samorządów studenckich w uczelniach tworzą Parlament Studentów Rzeczypospolitej Polskiej, zwany dalej “Parlamentem Studentów”, reprezentujący ogół studentów uczelni w kraju.
2. Parlament Studentów posiada osobowość prawną.
3. Parlament Studentów ma prawo do wyrażania opinii i przedstawiania wniosków w sprawach dotyczących ogółu studentów, w tym także prawo do opiniowania aktów normatywnych dotyczących studentów. Projekty aktów normatywnych przedstawia Parlamentowi Studentów minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego. Termin wyrażenia opinii w sprawie projektu aktu normatywnego wynosi miesiąc od daty jego przedłożenia.
4. Zasady organizacji i tryb działania Parlamentu Studentów określa statut, uchwalony przez Parlament Studentów. Statut wchodzi w życie po stwierdzeniu przez ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego jego zgodności z przepisami ustawowymi. Pierwszy statut Parlamentu Studentów nadaje minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego, po zasięgnięciu opinii Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego.
5. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego przydziela corocznie Parlamentowi Studentów środki finansowe niezbędne do jego funkcjonowania.

1. Studenci mogą zrzeszać się w uczelnianych organizacjach studenckich, w szczególności w kołach naukowych oraz zespołach artystycznych i sportowych, na zasadach określonych w ustawie.
2. Uczelniana organizacja studencka, a także stowarzyszenie zrzeszające wyłącznie studentów lub studentów i nauczycieli akademickich, działające w uczelni, mają prawo do występowania z wnioskami do organów uczelni lub do organów samorządu studenckiego w sprawach dotyczących studentów i uczelni.
3. Uczelnia może udzielać pomocy materialnej ze środków innych niż określone w art. 170 ust. 5, organizacjom, o których mowa w ust. 2.

1. Uczelniana organizacja studencka podlega rejestracji. Rejestr uczelnianych organizacji studenckich jest jawny.
2. Organem rejestrującym i prowadzącym rejestr uczelnianych organizacji studenckich jest rektor, od którego decyzji w tym zakresie przysługuje odwołanie do ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego.
3. Warunkiem rejestracji uczelnianej organizacji studenckiej jest zgodność statutu (regulaminu, deklaracji założycielskiej) z przepisami ustawowymi i statutem uczelni.
4. Rektor uchyla uchwałę organu uczelnianej organizacji studenckiej niezgodną z przepisami ustawowymi, statutem uczelni lub statutem organizacji.
5. Senat, na wniosek rektora, rozwiązuje uczelnianą organizację studencką, jeżeli jej działalność wykazuje rażące lub uporczywe naruszenie przepisów ustawowych, statutu uczelni lub statutu organizacji.

1. Samorząd studencki lub stowarzyszenie o zasięgu ogólnokrajowym, zrzeszające wyłącznie studentów, działające w danej uczelni, może dla poparcia swoich żądań dotyczących praw lub istotnych interesów studentów i będących przedmiotem sporu z dziekanem lub rektorem, podjąć akcję protestacyjna, nie naruszającą przepisów obowiązujących w uczelni.
2. Decyzję o przeprowadzeniu akcji protestacyjnej i jej formie podejmuje bezwzględną większością głosów, odpowiednio do jej zasięgu, wydziałowy lub uczelniany organ samorządu studenckiego lub stowarzyszenia, o którym mowa w ust.1. O decyzji tej właściwy organ powiadamia rektora lub dziekana nie później niż trzy dni przed rozpoczęciem akcji protestacyjnej.
3. Jeżeli negocjacje po podjęciu akcji protestacyjnej nie doprowadziły do zakończenia sporu, samorząd studencki lub stowarzyszenie, o którym mowa w ust. 1, może zorganizować strajk studencki, polegający na powstrzymaniu się od uczęszczania na zajęcia dydaktyczne. O decyzji tej właściwy organ powiadamia dziekana lub rektora nie później niż pięć dni przed rozpoczęciem strajku.
4. Udział w strajku lub akcji protestacyjnej jest dobrowolny i nie stanowi naruszenia obowiązków studenta, jeżeli strajk lub akcja protestacyjna zostały zorganizowane zgodnie z ustawą.
5. Organizator strajku lub akcji protestacyjnej jest obowiązany zapewnić taki ich przebieg, ażeby nie zagrażały życiu lub zdrowiu ludzkiemu, mieniu uczelni lub innych osób, ani nie naruszały praw pracowników uczelni, a także studentów nie biorących udziału w proteście.

1. Za naruszenie przepisów obowiązujących w uczelni oraz za czyny uchybiające godności studenta, student ponosi odpowiedzialność przed komisją dyscyplinarną lub przed sądem koleżeńskim samorządu studenckiego, zwanym dalej “sądem koleżeńskim”.
2. Za ten sam czyn student nie może być ukarany przez sąd koleżeński i komisję dyscyplinarną.

1. upomnienie,
2. nagana,
3. nagana z ostrzeżeniem,
4. zawieszenie w prawach studenta na okres do jednego roku,
5. wydalenie z uczelni,
6. wydalenie z uczelni z pozbawieniem prawa do podejmowania studiów w innej uczelni przez okres trzech lat.

1. W sprawach dyscyplinarnych studentów orzeka komisja dyscyplinarna oraz odwoławcza komisja dyscyplinarna uczelni, powołana spośród nauczycieli akademickich i studentów uczelni, w trybie określonym w statucie.
2. Komisje dyscyplinarne są niezawisłe w zakresie orzecznictwa dyscyplinarnego.
3. Komisje dyscyplinarne rozstrzygają samodzielnie wszelkie zagadnienia faktyczne oraz prawne i nie są związane rozstrzygnięciami innych organów stosujących prawo, z wyjątkiem prawomocnego skazującego wyroku sądu.
4. Komisja dyscyplinarna orzeka w składzie złożonym z przewodniczącego składu orzekającego, którym jest nauczyciel akademicki, oraz, w równej liczbie, z nauczycieli akademickich i studentów.

1. Rektor może, z inicjatywy własnej lub na wniosek organu samorządu studenckiego, wskazanego w regulaminie samorządu, przekazać sprawę do sądu koleżeńskiego, zamiast wniesienia jej do komisji dyscyplinarnej. Sąd koleżeński nie może wymierzać kar wymienionych w art. 177 pkt. 4 – 6.
2. Za przewinienie mniejszej wagi rektor może, z pominięciem komisji dyscyplinarnej lub sądu koleżeńskiego, wymierzyć studentowi karę upomnienia, po uprzednim wysłuchaniu obwinionego lub jego obrońcy.
3. Student ukarany przez rektora karą upomnienia może wnieść odwołanie do komisji dyscyplinarnej lub sądu koleżeńskiego. Odwołanie wnosi się w terminie czternastu dni od doręczenia zawiadomienia o ukaraniu. Komisja dyscyplinarna lub sąd koleżeński mogą w tym przypadku wymierzyć tylko karę upomnienia.

1. Postępowanie wyjaśniające przeprowadza rzecznik dyscyplinarny do spraw studentów, powołany przez rektora spośród nauczycieli akademickich uczelni.
2. Rzecznik dyscyplinarny pełni funkcję oskarżyciela przed komisją dyscyplinarną i jest związany poleceniami rektora.

1. Rzecznik dyscyplinarny wszczyna postępowanie wyjaśniające na polecenie rektora, którego informuje o dokonanych ustaleniach.
2. Po zakończeniu postępowania wyjaśniającego rzecznik umarza postępowanie lub kieruje do komisji dyscyplinarnej wniosek o ukaranie.
3. Postanowienie o umorzeniu postępowania wyjaśniającego wydaje rzecznik dyscyplinarny, a zatwierdza rektor. W przypadku odmowy zatwierdzenia postanowienia, rektor może polecić innemu rzecznikowi wniesienie wniosku o ukaranie. Powtórne postanowienie rzecznika dyscyplinarnego o umorzeniu postępowania wyjaśniającego jest ostateczne.

1. Postępowanie dyscyplinarne wszczyna komisja dyscyplinarna na wniosek rzecznika dyscyplinarnego.
2. Wymierzenie studentowi za ten sam czyn kary w postępowaniu karnym lub w postępowaniu w sprawach o wykroczenia nie stanowi przeszkody do wszczęcia postępowania przed komisją dyscyplinarną.
3. Nie można wszcząć postępowania dyscyplinarnego po upływie sześciu miesięcy od dnia uzyskania przez rektora wiadomości o popełnieniu czynu uzasadniającego nałożenie kary lub po upływie trzech lat od jego popełnienia. Jeżeli czyn stanowi przestępstwo, okres ten pokrywa się z okresem przedawnienia dla tego przestępstwa, przewidzianym w Kodeksie karnym.
4. Przedawnienie orzekania następuje również po upływie roku od opuszczenia uczelni przez studenta.

1. Obwinionemu studentowi służy prawo do korzystania z pomocy wybranego przez siebie obrońcy.
2. W przypadku gdy rzecznik dyscyplinarny wnosi o orzeczenie kary, o której mowa w art. 177 pkt. 5 i 6, a obwiniony nie ma obrońcy z wyboru, przewodniczący składu orzekającego wyznacza, za zgodą obwinionego, obrońcę z urzędu spośród nauczycieli akademickich lub studentów uczelni.

1. Rozprawa przed komisją dyscyplinarną lub sądem koleżeńskim jest jawna.
2. Komisja dyscyplinarna wyłącza jawność postępowania w całości lub części, jeżeli jawność mogłaby obrażać dobre obyczaje lub gdy wymaga tego interes obwinionego, uczelni lub osób trzecich.
3. Komisja dyscyplinarna wydaje orzeczenie po przeprowadzeniu rozprawy, podczas której wysłuchuje rzecznika dyscyplinarnego i obwinionego lub jego obrońcy. Ogłoszenie orzeczenia jest jawne.
4. Rektor lub komisja dyscyplinarna, po wysłuchaniu rzecznika dyscyplinarnego, może zawiesić studenta w prawie do studiowania w przypadku uporczywego nieusprawiedliwionego niestawiennictwa na postępowanie wyjaśniające lub na posiedzenie komisji dyscyplinarnej, mimo prawidłowego zawiadomienia.
5. Przepisy ust. 3 stosuje się również do postępowania przed sądem koleżeńskim.

1. Od orzeczenia komisji dyscyplinarnej i orzeczenia sądu koleżeńskiego stronom przysługuje odwołanie.
2. Odwołanie wnosi się w terminie czternastu dni od doręczenia orzeczenia do odwoławczej komisji dyscyplinarnej.

1. Zatarcie kary dyscyplinarnej następuje z mocy prawa po upływie trzech lat od uprawomocnienia się orzeczenia o ukaraniu , z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Zatarcie kary, o której mowa w art. 177 pkt. 6, następuje po upływie trzech lat od zakończenia odbywania kary.
3. Organ, który orzekł karę dyscyplinarną, może orzec o jej zatarciu na wniosek ukaranego, złożony nie wcześniej niż po upływie roku od uprawomocnienia się orzeczenia o ukaraniu. Nie dotyczy to kar, o których mowa w ust. 2.

1. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb postępowania dyscyplinarnego.
2. Organizację i szczegółowy tryb postępowania przed sądem koleżeńskim określa regulamin samorządu studenckiego.

1. Stopniami naukowymi są stopnie naukowe doktora i doktora habilitowanego określonej dziedziny nauki w zakresie danej dyscypliny naukowej.
2. W dziedzinach sztuki nadaje się stopnie doktora i doktora habilitowanego sztuki, w zakresie danej dyscypliny artystycznej.
3. Dyscyplina naukowa (artystyczna) może być tożsama z dziedziną nauki (sztuki).

1. Stopnie naukowe doktora i doktora habilitowanego nadawane są w jednostkach organizacyjnych uczelni oraz w innych placówkach naukowych, które posiadają uprawnienia do ich nadawania, zwanych dalej “jednostkami organizacyjnymi”.
2. Stopnie doktora sztuki i doktora habilitowanego sztuki nadawane są w jednostkach organizacyjnych uczelni.

1. Uprawnienie do nadawania stopnia naukowego doktora może otrzymać jednostka organizacyjna, w której jako podstawowym miejscu pracy zatrudnionych jest co najmniej osiem osób posiadających tytuł profesora lub stopień naukowy doktora habilitowanego, reprezentujących dziedzinę nauki, w zakresie której jednostka organizacyjna ubiega się o uprawnienie, w tym co najmniej trzy osoby posiadające tytuł profesora.
2. Uprawnienie do nadawania stopnia naukowego doktora habilitowanego może otrzymać jednostka organizacyjna, w której jako podstawowym miejscu pracy zatrudnionych jest co najmniej dwanaście osób posiadających tytuł profesora lub stopień naukowy doktora habilitowanego, reprezentujących dziedzinę nauki, w zakresie której jednostka ta ubiega się o uprawnienie, w tym co najmniej sześć osób posiadających tytuł profesora.
3. W zakresie sztuki i dyscyplin artystycznych, uprawnienie do nadawania stopnia doktora sztuki może otrzymać jednostka organizacyjna uczelni, w której jako podstawowym miejscu pracy zatrudnionych jest co najmniej pięć osób posiadających tytuł profesora lub stopień doktora habilitowanego, reprezentujących dziedzinę sztuki, w zakresie której jednostka ubiega się o uprawnienie.
4. W zakresie sztuki i dyscyplin artystycznych, uprawnienie do nadawania stopnia doktora habilitowanego sztuki może otrzymać jednostka organizacyjna uczelni, w której jako podstawowym miejscu pracy zatrudnionych jest co najmniej siedem osób posiadających tytuł profesora lub stopień doktora habilitowanego, reprezentujących dziedzinę sztuki, w zakresie której jednostka ubiega się o uprawnienie, w tym co najmniej pięć osób posiadających tytuł profesora.
5. Uprawnienie do nadawania stopni naukowych może obejmować tylko te dyscypliny naukowe, które w danej jednostce organizacyjnej są reprezentowane przez co najmniej pięć osób posiadających tytuł profesora lub stopień naukowy doktora habilitowanego i zatrudnionych w danej jednostce jako podstawowym miejscu pracy.
6. Uprawnienie do nadawania stopni w zakresie sztuki może obejmować tylko te dyscypliny artystyczne, które w danej jednostce organizacyjnej są reprezentowane przez co najmniej trzy osoby posiadające tytuł profesora lub stopień doktora habilitowanego, zatrudnione w danej jednostce jako podstawowym miejscu pracy.

Uprawnienie, o którym mowa w art. 197, jest nadawane na wniosek jednostki organizacyjnej przez Akademicki Komitet Akredytacyjny, która bierze pod uwagę poziom działalności naukowej lub artystycznej jednostki.

Stopnie doktora i doktora habilitowanego są nadawane w drodze przewodów wszczętych na wniosek osoby ubiegającej się o nadanie stopnia.

1. Stopień doktora nadaje się osobie, która:

1. Egzaminy doktorskie przeprowadzane są w zakresie:

1. dyscypliny podstawowej odpowiadającej tematowi rozprawy doktorskiej,
2. dyscypliny dodatkowej,
3. języka obcego nowożytnego.

1. Rozprawa doktorska, pisana pod opieką promotora, powinna stanowić oryginalne rozwiązanie przez autora zagadnienia naukowego oraz wykazywać jego ogólną wiedzę teoretyczną w danej dyscyplinie naukowej i umiejętność samodzielnego prowadzenia pracy naukowej.
2. Praca projektowa, konstrukcyjna lub technologiczna, może stanowić rozprawę doktorską, jeżeli odpowiada warunkom określonym w ust. 1.
3. Rozprawę doktorską może stanowić samodzielna i wyodrębniona część pracy zbiorowej, jeżeli wykazuje ona indywidualny wkład kandydata, odpowiadający warunkom określonym w ust. 1.
4. Przepisy ust. 1 – 3 stosuje się odpowiednio do wyników twórczości artystycznej.

1. Przewód doktorski przeprowadza i stopień nadaje:

1. w uczelni – rada wydziału lub rada naukowa,
2. w innej placówce naukowej – rada naukowa.

1. Czynności przewodu doktorskiego kończą się uchwałami rady jednostki organizacyjnej w przedmiocie:

1. wszczęcia przewodu doktorskiego i wyznaczenia promotora,
2. wyznaczenia recenzentów,
3. przyjęcia rozprawy doktorskiej i dopuszczenia jej do publicznej obrony,
4. przyjęcia publicznej obrony,
5. nadania stopnia doktora.

1. Uprawnienia do podejmowania uchwały, o której mowa w ust. 2 pkt. 3 i 4, rada jednostki organizacyjnej może przekazać powołanej w tym celu komisji.

1. Uchwała o nadaniu stopnia doktora staje się prawomocna z chwilą jej podjęcia.
2. Uchwała o nadaniu stopnia doktora, podjęta przez radę jednostki organizacyjnej, której uprawnienia do nadawania stopnia doktora zostały ograniczone zgodnie z art. 41 ust. 1, staje się prawomocna z chwila jej zatwierdzenia przez Akademicki Komitet Akredytacyjny. Uchwała jest przedstawiana Akademickiemu Komitetowi Akredytacyjnemu, wraz z aktami przewodu doktorskiego, w terminie miesiąca od dnia jej podjęcia. O zatwierdzeniu uchwały Akademicki Komitet Akredytacyjny rozstrzyga w terminie czterech miesięcy od dnia otrzymania uchwały.

1. Do przewodu habilitacyjnego może być dopuszczona osoba, która posiadając stopień doktora, uzyskała znaczny dorobek naukowy lub artystyczny.
2. Akademicki Komitet Akredytacyjny może określić dziedziny nauki i dyscypliny naukowe, w których osoba określona w ust. 1 zobowiązana jest do przedłożenia rozprawy habilitacyjnej oraz warunki, jakie rozprawa powinna spełniać.

1. Przewód habilitacyjny przeprowadza i stopień nadaje:

1. w uczelni - rada wydziału lub rada naukowa,
2. w innej placówce naukowej – rada naukowa.

1. Czynności przewodu habilitacyjnego kończą się uchwałami rady jednostki organizacyjnej w przedmiocie:

1. wszczęcia przewodu habilitacyjnego,
2. wyznaczenia recenzentów,
3. dopuszczenia do kolokwium habilitacyjnego,
4. przyjęcia kolokwium habilitacyjnego,
5. przyjęcia wykładu habilitacyjnego,
6. nadania stopnia doktora habilitowanego.

1. W sprawach, o których mowa w ust. 2 pkt. 1 – 4, uchwały mogą być podejmowane również na wniosek powołanej w tym celu komisji.

1. Uchwała o nadaniu stopnia doktora habilitowanego staje się prawomocna z chwilą jej zatwierdzenia przez Akademicki Komitet Akredytacyjny, z zastrzeżeniem art. 43 ust. 2. Uchwała jest przedstawiana Akademickiemu Komitetowi Akredytacyjnemu wraz z aktami przewodu habilitacyjnego w terminie miesiąca od dnia podjęcia uchwały. O zatwierdzeniu uchwały Akademickiego Komitetu Akredytacyjnego rozstrzyga w terminie sześciu miesięcy od otrzymania uchwały.
2. W przypadku niezatwierdzenia uchwały o nadaniu stopnia doktora habilitowanego, rada jednostki organizacyjnej lub osoba ubiegająca się o nadanie tego stopnia może, w terminie trzech miesięcy od dnia doręczenia jej rozstrzygnięcia, wystąpić do Akademickiego Komitetu Akredytacyjnego z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy. Akademicki Komitet Akredytacyjny rozpatruje wniosek w terminie czterech miesięcy. Recenzenci w przewodzie habilitacyjnym uczestniczą w postępowaniu przed Akademickim Komitetem Akredytacyjnym na prawach strony.

1. Uchwały, o których mowa w art. 202 ust.2 i 205 ust.2, są ważne, jeżeli zostały podjęte w głosowaniu tajnym, w obecności co najmniej połowy liczby osób uprawnionych do głosowania, a za przyjęciem uchwały wypowiedziała się więcej niż połowa osób uczestniczących w głosowaniu.
2. Do głosowania, o którym mowa w ust. 1, uprawnieni są członkowie rady właściwej jednostki organizacyjnej, posiadający tytuł profesora lub stopień doktora habilitowanego, a ponadto zaproszone do uzupełnienia składu zgodnie z art. 43 ust. 3 oraz recenzenci rozprawy, a w czynnościach przewodu doktorskiego – także promotor rozprawy doktorskiej.
3. W przewodach doktorskich powołuje się co najmniej dwóch, a w przewodach habilitacyjnych co najmniej trzech recenzentów, w tym nie więcej niż jednego zatrudnionego w tej samej uczelni (placówce naukowej), której pracownikiem jest osoba ubiegająca się o nadanie stopnia oraz nie więcej niż jednego będącego członkiem rady naukowej jednostki organizacyjnej przeprowadzającej przewód.
4. Promotorem w przewodzie doktorskim oraz recenzentem rozprawy doktorskiej lub dorobku naukowego i rozprawy habilitacyjnej może być odpowiednio osoba posiadająca tytuł profesora lub stopień doktora habilitowanego w zakresie danej lub pokrewnej dziedziny nauki albo sztuki.
5. Promotorem lub recenzentem rozprawy doktorskiej albo dorobku naukowego i rozprawy habilitacyjnej, o której mowa w art. 204, może być również osoba będąca pracownikiem zagranicznej uczelni lub instytucji naukowej, nieposiadająca polskiego stopnia doktora habilitowanego lub tytułu profesora, jeżeli jest ona wybitnym znawcą problematyki, której dotyczy rozprawa doktorska lub dorobek naukowy i rozprawa habilitacyjna.

1. Osoba ubiegająca się o nadanie stopnia doktora lub doktora habilitowanego może wnieść od uchwał, o których mowa w art. 202 ust. 2 i art. 205 ust. 2, jeżeli są one odmowne, odwołanie do Akademickiego Komitetu Akredytacyjnego za pośrednictwem rady właściwej jednostki organizacyjnej, w terminie miesiąca od dnia powiadomienia o treści uchwały. Rada przekazuje odwołanie Akademickiemu Komitetowi Akredytacyjnemu wraz ze swoją opinią i aktami przewodu w terminie trzech miesięcy od dnia złożenia odwołania.
2. Po rozpatrzeniu odwołania, w terminie nie dłuższym niż sześć miesięcy, Akademicki Komitet Akredytacyjny albo utrzymuje w mocy zaskarżona uchwałę, albo uchylając ją przekazuje sprawę do ponownego rozpatrzenia radzie tej samej lub innej jednostki organizacyjnej.

1. Osobom, którym wszczęto przewód doktorski lub które przygotowują się do wszczęcia przewodu habilitacyjnego mogą być przyznawane stypendia.
2. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego określa, w drodze rozporządzenia, zasady przyznawania stypendiów, o których mowa w ust. 1, ich wysokość oraz prawa i obowiązki osób pobierających te stypendia.

1. Pracownikowi nie będącemu nauczycielem akademickim lub pracownikiem naukowym, któremu wszczęto przewód doktorski lub habilitacyjny, przysługuje, na jego wniosek, płatny urlop w wymiarze dwudziestu ośmiu dni roboczych na przygotowanie obrony rozprawy doktorskiej lub kolokwium habilitacyjnego oraz zwolnienie od pracy na przeprowadzenie obrony rozprawy doktorskiej lub kolokwium habilitacyjnego, z zachowaniem prawa do wynagrodzenia.
2. Za wyróżnione rozprawy doktorskie i habilitacyjne oraz za działalność naukową i naukowo-techniczną mogą być przyznawane nagrody Prezesa Rady Ministrów.
3. Prezes Rady Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, liczbę, wysokość oraz warunki i tryb przyznawania nagród, o których mowa w ust.2.

1. Zasady uznawania stopni nadanych za granicą za równorzędne ze stopniami, o których mowa w ustawie, określają umowy międzynarodowe.
2. W braku postanowień umów międzynarodowych, stopnie uzyskane za granicą mogą być uznane, w drodze nostryfikacji, za równorzędne ze stopniami określonymi w ustawie. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego określa, w drodze rozporządzenia, zasady i tryb nostryfikacji stopni uzyskanych za granicą.

1. W postępowaniach dotyczących nadania stopnia doktora lub doktora habilitowanego albo tytułu profesora oraz ograniczenia, zawieszenia i pozbawienia uprawnienia do nadawania tych stopni, w zakresie nieuregulowanym w ustawie, stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.
2. W przypadku zaistnienia przesłanek do wznowienia postępowania o nadanie stopnia doktora lub doktora habilitowanego albo tytułu profesora organem wydającym postanowienie o wznowieniu postępowania jest Akademicki Komitet Akredytacyjny.

1. Przyjęcie funkcji członka komisji egzaminacyjnej w przewodzie doktorskim, recenzenta w przewodzie doktorskim lub habilitacyjnym oraz w postępowaniu o nadanie tytułu profesora, a także sporządzenie opinii na wniosek Akademickiego Komitetu Akredytacyjnego, jest obowiązkiem nauczyciela akademickiego lub innego pracownika naukowego. W uzasadnionych przypadkach może nastąpić zwolnienie z tego obowiązku.
2. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy, określa, w drodze rozporządzenia, wysokość i zasady wypłacania wynagrodzenia promotorowi oraz za recenzje i opinie, o których mowa w ust.1, a także zasady ustalania przez jednostki organizacyjne opłat za czynności w przewodzie doktorskim lub habilitacyjnym oraz w postępowaniu o nadanie tytułu profesora.

1. Tytułem jest tytuł profesora określonej dziedziny nauki albo tytuł profesora określonej dziedziny sztuki.
2. Przepis art. 195 ust. 2 stosuje się odpowiednio do tytułu, o którym mowa w ust.1.

1. Tytuł profesora może być nadany osobie, która uzyskała stopień doktora habilitowanego oraz posiada poważne osiągnięcia dydaktyczne i znaczny dorobek naukowy.
2. Za dorobek naukowy uważa się również wybitne, zrealizowane osiągnięcia projektowe, konstrukcyjne lub technologiczne.
3. W zakresie sztuki:

1. stopień doktora lub doktora habilitowanego nie stanowi warunku nadania tytułu profesora,
2. przez użyte w ust. 1 i 2 określenia: praca naukowa i dorobek naukowy należy rozumieć odpowiednio również pracę artystyczną i dorobek artystyczny.

1. Postępowanie o nadanie tytułu profesora wszczyna się, za zgodą zainteresowanego, na wniosek rady jednostki organizacyjnej działającej w zakresie danej dziedziny nauki lub sztuki albo na wniosek osoby ubiegającej się o nadanie tego tytułu, poparty opiniami trzech osób posiadających tytuł profesora w danej dziedzinie nauki lub sztuki.
2. Wnioski, o których mowa w ust. 1, składa się radzie wybranej jednostki organizacyjnej uczelni, posiadającej uprawnienie do nadawania stopnia doktora habilitowanego w zakresie danej dziedziny nauki lub sztuki. Art. 43 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
3. Czynności postępowania w sprawach o nadanie tytułu profesora kończą się uchwałami rady w przedmiocie:

1. wszczęcia postępowania o nadanie tytułu profesora,
2. wyznaczenia recenzentów,
3. poparcia wniosku o nadanie tytułu profesora.

1. W postępowaniu o nadanie tytułu profesora powołuje się co najmniej trzech recenzentów, w tym nie więcej niż jednego zatrudnionego w tej samej uczelni, której pracownikiem jest osoba ubiegająca się o nadanie tytułu profesora. Recenzentem może być osoba posiadająca tytuł profesora w zakresie danej dziedziny nauki lub sztuki.
2. W postępowaniu o nadanie tytułu profesora stosuje się odpowiednio przepisy art. 207 ust. 1, 2 i 5 oraz art. 208.

1. Rada właściwej jednostki organizacyjnej po podjęciu uchwały popierającej wniosek o nadanie tytułu profesora, przesyła go Akademickiemu Komitetowi Akredytacyjnemu wraz z aktami postępowania, w terminie jednego miesiąca od podjęcia uchwały.
2. Akademicki Komitet Akredytacyjny przeprowadza postępowanie w przedmiocie przedstawienia kandydata do tytułu profesora. Do tego postępowania stosuje się odpowiednio przepisy art. 206.
3. Akademicki Komitet Akredytacyjny podejmuje uchwałę o przedstawieniu albo nieprzedstawieniu kandydata do tytułu profesora.
4. Akademicki Komitet Akredytacyjny, w terminie jednego miesiąca od podjęcia uchwały o przedstawieniu kandydata do tytułu profesora, składa Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej wniosek o nadanie tytułu profesora.

1. W Katolickim Uniwersytecie Lubelskim tytuł profesora nadaje senat, po przeprowadzeniu postępowania o nadanie tego tytułu oraz postępowania w przedmiocie przedstawienia kandydata do tytułu profesora, z zachowaniem przepisów ustawy.
2. Rektor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego powiadamia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej o nadaniu tytułu profesora.
3. Tytuł profesora nadany przez senat Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego odpowiada tytułowi profesora, określonemu w ustawie.

W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz. 538, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 776, Nr 137, poz. 926, Nr 139, poz. 932-934 i Nr 141, poz. 943 i poz. 945, z 1998 r. Nr 66, poz. 430, Nr 74, poz. 471, Nr 108, poz. 685, Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887, Nr 144, poz. 930, Nr 160, poz. 1063 i Nr 162, poz. 1121) w art. 21 w ust. 1 pkt 40 otrzymuje brzmienie:

1. dodaje się art. 15 a w brzmieniu:

“art. 15 a. 1. Autorskie prawo majątkowe do utworu, z wyjątkiem rozprawy doktorskiej i z zastrzeżeniem ust. 2, wykonanego przez studenta uczelni w toku studiów i w związku z nim, przysługuje uczelni.

2. Prawo autorskie majątkowe do pracy dyplomowej studenta przysługuje wspólnie, w częściach równych, uczelni i studentowi, który ją przygotował. Uczelni przysługuje pierwszeństwo w opublikowaniu pracy dyplomowej studenta. Jeżeli uczelnia nie opublikowała pracy dyplomowej, student, który ją przygotował, może opublikować ją, za zgodą uczelni wyrażoną w formie pisemnej. Uczelnia może bez odrębnego wynagrodzenia korzystać z materiału zawartego w pracy dyplomowej.”

2. w art. 93 wyraz “przepis” zastępuje się wyrazami “przepisy art. 15 a oraz”.

W ustawie z dnia 23 grudnia 1994 r. o kształtowaniu środków na wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1995 r. Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 139, poz. 647, z 1997 r. Nr 133, poz. 883 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 756, Nr 155, poz. 1014 i 1016, Nr 160, poz. 1059) w art. 2 w ust. 1 pkt 1 skreśla się wyrazy: “oraz szkoły wyższe i inne jednostki prowadzące gospodarkę finansową na zasadach określonych w art. 30 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 5, poz. 34 i Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 96, poz. 590, Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 50, poz. 310, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1115 i 1118).

W ustawie z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468, z 1998 r. Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887, Nr 144, poz. 929 i Nr 162, poz. 1116) wprowadza się następujące zmiany:

1. art. 2 otrzymuje brzmienie:

1. w art. 7 pkt 21 lit. a otrzymuje brzmienie:

“a) dziecko własne, dziecko drugiego małżonka, dziecko przysposobione oraz wnuka i dziecko obce przyjęte na wychowanie, również w ramach rodziny zastępczej, do ukończenia przez nie 18 lat, a jeżeli kształci się dalej – do ukończenia nauki, natomiast jeżeli jest niepełnosprawne w znacznym stopniu – bez ograniczenia wieku,”;

2. w art. 8 pkt 21 otrzymuje brzmienie:

“21) cudzoziemcy przebywający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie karty stałego pobytu albo karty czasowego pobytu, wydanej im w związku z udzieleniem statusu uchodźcy, w związku z zatrudnieniem w charakterze nauczyciela akademickiego lub nauczyciela, albo nauką odbywaną na zasadach określonych w odrębnych przepisach.”;

3. art. 10 otrzymuje brzmienie:

“Art. 10. W Kasach Chorych nie mogą ubezpieczać się obywatele państw obcych, przebywający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na innej podstawie niż karta stałego pobytu albo karta czasowego pobytu, wydana im w związku z udzieleniem statusu uchodźcy, a także którzy są zatrudnieni w obcych przedstawicielstwach dyplomatycznych, urzędach konsularnych, misjach, misjach specjalnych, międzynarodowych instytucjach, w charakterze nauczyciela akademickiego lub nauczyciela, albo odbywający naukę na zasadach określonych odrębnymi przepisami, chyba że umowy międzynarodowe ratyfikowane przez Rzeczpospolitą Polską stanowią inaczej.”;

4. w art. 15:

1. w pkt 1 po wyrazach “w art. 8 pkt 11” dodaje się wyrazy “i 21”,
2. w pkt 3 wyrazy “w art. 8 pkt. 12 i 13” zastępuje się wyrazami “w art. 8 pkt. 12, 13 i 21”,

1. w art. 16 ust. 4 otrzymuje brzmienie:

“4. Osoby wymienione w art. 8 pkt. 11, 2 i 21 zgłaszają do ubezpieczenia zdrowotnego szkoły, zakłady kształcenia nauczycieli, szkoły wyższe, jednostki prowadzące studia doktoranckie i inne formy kształcenia, placówki opiekuńczo-wychowawcze, resocjalizacyjne i domy pomocy społecznej.”;

2. w art. 25 ust. 1:

1. w pkt 5 po wyrazach “w art. 8 pkt 11” dodaje się wyrazy “i 21”,
2. pkt 6 otrzymuje brzmienie:

“Art. 11.1. Obowiązkowo ubezpieczeniu chorobowemu podlegają osoby wymienione w art. 6 ust. 1 pkt. 1, 3 i 12, z wyłączeniem nauczycieli akademickich.”.

“9 a) studiów doktoranckich i aspirantury naukowej w wymiarze określonym w decyzji o ich utworzeniu,

9 b) asystenckich studiów przygotowawczych,”.

1. Uczelnie, które w dniu wejścia w życie ustawy, kształcą wyłącznie na poziomie studiów zawodowych stają się uczelniami zawodowymi w rozumieniu ustawy.
2. Studia zawodowe, prowadzone w dniu wejścia w życie ustawy, stają się studiami licencjackimi lub inżynierskimi w rozumieniu ustawy.
3. Studia dzienne, prowadzone w dniu wejścia w życie ustawy, stają się studiami stacjonarnymi w rozumieniu ustawy, a pozostałe formy studiów stają się studiami niestacjonarnymi.

1. Do wniosków o utworzenie uczelni niepaństwowych, wniosków o uruchomienie kierunków studiów lub zezwolenia na prowadzenie studiów magisterskich, złożonych na zasadach i w trybie ustawy o szkolnictwie wyższym lub ustawy o wyższych szkołach zawodowych, które uzyskały przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy opinie odpowiednio Komisji Akredytacyjnej Wyższego Szkolnictwa Zawodowego lub Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego albo Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego, stosuje się przepisy dotychczasowe.
2. Do pozostałych wniosków, złożonych przed dniem wejścia w życie ustawy, stosuje się przepisy niniejszej ustawy.
3. W niepaństwowych uczelniach zawodowych, w ciągu roku od dnia wejścia w życie ustawy, minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego, na wniosek założyciela i właściwego organu uczelni, dokona przyporządkowania specjalności kształcenia do kierunków studiów, o których mowa w art. 25 pkt 2.

1. Kolegialne i jednoosobowe ograny uczelni, działające w dniu wejścia w życie ustawy, działają do końca kadencji, na która zostały wybrane, w dotychczasowym składzie.
2. Do osób, które w dniu wejścia w życie ustawy w pierwszej kadencji pełnią funkcje organów jednoosobowych, przy najbliższych wyborach nie stosuje się przepisów art. 69 ust. 2.

1. Wnioski zgłoszone, a nierozpatrzone do dnia wejścia w życie ustawy, dotyczące zmiany struktury wewnętrznej uczelni, podlegają rozpatrzeniu w trybie i na zasadach określonych w niniejszej ustawie.
2. Istniejące w dniu wejścia w życie ustawy, filie uczelni i wydziały zamiejscowe oraz oddziały zamiejscowe i punkty konsultacyjne działają w dotychczasowych formach organizacyjnych. Przekształcanie i znoszenie tych jednostek należy do właściwości senatu uczelni.

1. Do stosunków pracy pracowników uczelni powstałych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się jej przepisy.
2. Osoba zajmująca stanowisko profesora zwyczajnego oraz osoba posiadająca przed dniem wejścia w życie ustawy tytuł naukowy i zajmująca stanowisko profesora nadzwyczajnego na podstawie mianowania na stałe, pozostają mianowane na tych stanowiskach.
3. Osoba posiadająca przed dniem wejścia w życie ustawy stopień naukowy doktora habilitowanego i zajmująca stanowisko profesora nadzwyczajnego na podstawie mianowania na czas nieokreślony pozostaje mianowana na tym stanowisku przez pięć lat.
4. Osoba mianowana przed dniem wejścia w życie ustawy na stanowisko profesora nadzwyczajnego na pięć lat, pozostaje mianowana na tym stanowisku do końca tego okresu.
5. Mianowani nauczyciele akademiccy zajmujący stanowisko docenta pozostają mianowani na tym stanowisku. Organem właściwym w sprawach dotyczących stosunku pracy docenta jest rektor uczelni. Stosunek pracy z docentem wygasa z końcem roku akademickiego, w którym ukończył on 65 lat życia, jeżeli okres zatrudnienia umożliwia nabycie prawa do emerytury. Jeżeli z ukończeniem 65 lat życia osoba zajmująca stanowisko docenta nie nabyła prawa do emerytury, wygaśnięcie stosunku pracy następuje z końcem roku akademickiego, w którym nabyła to prawo lub w którym ukończyła 70 lat życia.
6. Stosunek pracy pozostałych mianowanych nauczycieli akademickich oraz innych pracowników mianowanych przekształca się w stosunek pracy na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony.
7. Rektorzy uczelni, w terminie miesiąca od dnia wejścia w życie ustawy dostosują do przepisów ustawy dokumenty dotyczące nawiązania stosunku pracy z nauczycielami akademickimi oraz pozostałymi mianowanymi pracownikami.

1. Kierownicy jednostek organizacyjnych uczelni zachowują stanowiska do czasu wejścia w życie statutu uczelni, uchwalonego na podstawie ustawy.
2. Dyrektorzy administracyjni uczelni publicznych pełnią swoje funkcje do czasu powołania kanclerza.

1. Do spraw dyscyplinarnych nauczycieli akademickich i studentów, wszczętych przed dniem wejścia w życie ustawy, stosuje się dotychczasowe przepisy, chyba że przepisy tej ustawy są korzystniejsze dla obwinionego.
2. Rewizje nadzwyczajne wniesione do komisji dyscyplinarnej prze Radzie Głównej Szkolnictwa Wyższego i nierozpatrzone do dnia wejścia w życie ustawy nie podlegają rozpoznaniu.
3. Od orzeczeń, których dotyczyły rewizje nadzwyczajne, ukarany nauczyciel akademicki lub student może wnieść kasację do Sądu Najwyższego w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie ustawy.

1. Odpłatność za niektóre usługi edukacyjne, o której mowa w art. 91, ponoszą studenci rozpoczynający studia w roku akademickim 2000/2001.
2. Studenci przyjęci na studia przed dniem wejścia w życie ustawy wnoszą opłaty za zajęcia dydaktyczne na dotychczasowych zasadach.

1. Jednostki organizacyjne uprawnione do nadawania stopni naukowych lub do przeprowadzania przewodów kwalifikacyjnych I i II stopnia w zakresie sztuki i dyscyplin artystycznych na podstawie dotychczasowych przepisów, mają uprawnienia do nadawania odpowiednio stopni naukowych lub stopni w zakresie sztuki, jeżeli spełniają wymagania określone w niniejszej ustawie.
2. Jednostkom organizacyjnym uprawnionym do nadawania stopni naukowych lub do przeprowadzania przewodów kwalifikacyjnych I i II stopnia w zakresie sztuki i dyscyplin artystycznych, które nie spełniają wymagań co do liczby pracowników, określonych w art. 197 ustawy, uprawnienia, o których mowa w ust. 1 przysługują w okresie roku. Jeżeli w tym okresie jednostka organizacyjna nie spełni wymagań określonych w ustawie, utraci uprawnienia do nadawania stopni naukowych i stopni w zakresie sztuki.
3. Nierozpatrzone do dnia wejścia w życie ustawy wnioski o przyznanie uprawnień do nadawania stopnia naukowego lub przeprowadzania przewodów kwalifikacyjnych I i II stopnia w zakresie sztuki i dyscyplin artystycznych rozpatruje się na podstawie przepisów tej ustawy.

1. Stopnie naukowe doktora i doktora habilitowanego, uzyskane na podstawie dotychczasowych przepisów, stają się odpowiednio stopniami naukowymi doktora i doktora habilitowanego, określonymi w niniejszej ustawie.
2. Kwalifikacje I i II stopnia, przyznane w wyniku przeprowadzonych przewodów kwalifikacyjnych w zakresie sztuki i dyscyplin artystycznych, stają się odpowiednio stopniami doktora i doktora habilitowanego sztuki, określonymi w niniejszej ustawie.
3. Tytuły naukowe profesora, nadane na podstawie dotychczasowych, przepisów stają się tytułem profesora, określonym w niniejszej ustawie. Osoby posiadające tytuł profesora zwyczajnego lub profesora nadzwyczajnego zachowują prawo używania tytułów naukowych w dotychczasowym brzmieniu.

1. Przewody doktorskie, przewody habilitacyjne oraz postępowania o nadanie tytułu naukowego, niezakończone do dnia wejścia w życie ustawy, są prowadzone w dalszym ciągu na podstawie przepisów niniejszej ustawy.
2. Przewody kwalifikacyjne I i II stopnia w zakresie sztuki i dyscyplin artystycznych, niezakończone do dnia wejścia w życie ustawy, są prowadzone w dalszym ciągu na podstawie przepisów dotychczasowych, jednakże w ich wyniku nadaje się stopnie odpowiednio doktora i doktora habilitowanego sztuki.

Akademicki Komitet Akredytacyjny może, w okresie pięciu lat od dnia wejścia w życie ustawy, w drodze wyjątku, na wniosek rady jednostki organizacyjnej posiadającej uprawnienie do nadawania stopnia naukowego doktora habilitowanego, dopuścić do wszczęcia postępowania o nadanie tytułu profesora osobie, która posiada stopień naukowy doktora oraz ma wybitne osiągnięcia dydaktyczne i znaczy dorobek naukowy.

1. Kadencja Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego, Rady Wyższego Szkolnictwa Artystycznego, Komisji Akredytacyjnej Wyższego Szkolnictwa Zawodowego oraz Centralnej Komisji do Spraw Tytułu Naukowego i Stopni Naukowych wygasa z dniem ...................... .
2. Rozporządzenie, o którym mowa w art. 36 ust. 7 ustawy, pierwszy raz po wejściu w życie ustawy Prezes Rady Ministrów wyda po zasięgnięciu opinii Centralnej Komisji do Spraw Tytułu i Stopni Naukowych oraz Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego.

1. ustawa z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z 1991 r. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509, Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 5, poz.34, Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 96, poz. 590, Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 770, Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 50, poz. 310, Nr 106, poz. 668, Nr 162, poz. 1115 i 1118),
2. ustawa z dnia 12 września 1990 r. o tytule naukowym i stopniach naukowych (Dz. U. Nr 65, poz. 386, z 1996 r. Nr 107, poz. 500 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272),
3. ustawa z dnia 26 czerwca 1997 r. o wyższych szkołach zawodowych (Dz. U. Nr 96, poz. 590 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668).